Севарёримга.

Йиғлаган дилим менинг юбориб
хоскорларин,
Мен тортган жафонинг сен тортма
деб озорларин.
Ҳисларим, туйғуларим ёр хоҳиш
кошонаси.
Сабрлик султонига қул этиб
хуморларин.
Сен томон талпинганда, поини
тишлаб олов,
Саломат қолганлари яшириб
беморларин,
Олға интилар яна, етайин деб
ниятга,
Ўт ўлан босмасин деб ошиғи
гулзорларин.
Вайрона кулбасидан сукунат
фариштасин,
Кузатиб эхтиромла, чорлагай
меморларин.
Йўқ десанг, йўлатмасанг,
ўлдирганинг ҳисобдир-
Бир қабрга кўпайтиб машуқа
мозорларин.
Сен гўзалик яратгин Чеҳранинг
ҳаётида,
Пойинга сажда келтиргум
севгимиз хундорларин.
Гульчехра Бобоева
Тожикистон, Душанбе шаҳри