Զոհարի կրոնական փիլիսոփայությունը հաստատում է տիեզերաբանական հավերժական գոյությունը՝ ստեղծագործական ուժերի պոտենցիալ բազմությունը բացարձակապես մեկ Էակում (Ein Sof)[4], հրեշտակների գոյությունը՝ բանական, հոգևոր էակներ, և որ մարդը կանգնած է հրեշտակներից վեր՝ լինելով տիեզերքի կենտրոնը և նպատակը[8]; ինչպես նաև հոգիների վերաբնակեցումը և Աստծո կրկնակի դատաստանը՝ մինչև մարդու ծնունդը և նրա մահից հետո[9]։