Ортда қолди қанча кексайган онлар,

Ўтиб кетди шохлар, гадо ила хонлар.
Оёқ ости кераксиз шараф шонлар,
Кибр яшаяпти, ёвузлик зўровон.
Гохо қувноқ гохида эса аъза,
Тинчгина яшаш қанчалар маза.
Урушлар тинчимас қилишиб низо,
Ҳақгўйлик айбдор, тўлайди тавон.
Ҳақиқат эгилган синар аснода,
Сирлари ёпилган тубсиз маънода.
Орсизлар кўпайди ишқсиз зинода,
Ҳаёнинг йўллари, дўзахга равон.
Кўролмас кимсалар тиллари узун,
Тузи йўқ тингласанг сўзлаган сўзин.
Ғийбатлар тўқийди луқ қилиб кўзин,
Очофат дунёда ростгўй натавон.
Камайди менимча одамлар соғи.
Аслига қайтмайди ахмоқлар чоғи,
Кўкармас дейдилар бахилнинг боғи,
Гуллари очилиб турса ҳам алвон.
Оқибат оқсади тамом юролмай,
Сўқирга айланди кўзлар кўролмай.
Бўғзимда бир тиғён ҳечдан сўролмай,
Сахийлар қайтмасми тизилиб карвон.
Кенг дунёда диллар шунчалар торми,
Яхшилар кўзда ёш қахринга зорми.
Дардга тўйган қалблар мен каби хорми,
Уй тури кўринар кўзимга айвон.
Ориф Сурхон.
26/10/25.