Паёмбар салаллоху алайхи васаллам гуфтааст; "Худованд илмро аз синаи бандагон, худ маҳв намекунад, балки бо вафоти уламо онро аз байн мебарад. Вақте, ки уламо аз байн рафтанд, мардум ҷоҳилонро раҳбари худ қарор медиҳанд ва масоили худро аз онҳо мепурсанд, раҳбаронашон низ аз рӯи ҷаҳолат фатво медиҳанд, ки ҳам худро гумроҳ мекунанд ва ҳам дигаронро ба гумроҳӣ мекашанд". (Бухорӣ).
мавзуъи Талаби илм ва амал ба он
(давомаш дар мавзуъ)