ზოგჯერ ერთსადაიმავე
მომენტზე წლები ფიქრობ ,შეიძლება 1 მომენტს წლები ელოდო მერე კი დგება მომენტი როცა ელოდები არ იცი შეიძლება
შენი ბედი 1 წამში შეიცვალოს ,ის რაც დაკარგულად მიგაჩნდა შეიძლება უკან დაგიბრუნდეს
, ის რასაც წყევლად თვლიდი ლოცვა კურთხევად დაგიბრუნდეს. როცა ოჯახს კარგავ ოჯახის
წევრებად ისინი იქცევიან ვისაც მსგავსი რამ გადატანილი აქვს
თუ ოდესმე შემიყვარდება, მასთან სხვანაირი სიყვარული მექნება. ხელს არ ჩავკიდებ და ქუჩა-ქუჩა არ ვივლი, არც კინოს უკანა რიგებში ვიპოვით საკუთარ ადგილებს და არც წუთში სამოცჯერ გავუმეორებ, რომ მასზე ვგიჟდები.
ჩემს ადამიანს მე დავიჩემებ და ძალიან ჩვეულებრივად, თითოეული საქციელით ვეტყვი, რომ მე ის ყველანაირი საზღვრების გარეშე მჭირდება. მერე, აუცილებლად ბევრს ვიცინებთ ერთმანეთის ნათქვამ სისულელებზე და შუა ღამეს, კორპუსის სახურავზე გულაღმა დაწოლილი ვეტყვი, რომ არ მინდა, გათენდეს.
როცა მოვიწყენ, დავურეკავ და აუცილებლად შევახსენებ, რომ მისი ხმა თებერვლის ყველანაირ სუსხიან დღეს ათბობს და რომ ჩემს თმას მისი სურნელი ჯერ ისევ აქვს.
თუ ვიჩხუბებთ, ისევ მე დავურეკავ და სულ არ ვიფიქრებ, რომ პირველი ნაბიჯი მისი
არავინ არ გეტყვის ამას მაგრამ მეორე ცხოვრების დასაწყებად
საჭიროა ან შენ აქციო ზურგი მეგობრებს ან პირიქით
მათ უნდა მიგატოვონ. არავინ არ გეტყვის სიკეთე და ბოროტება როგორ ირევა ერთმანეთში,ჩვენი
საქციელი როგორ დარტყმას აყენებს ჩვენს ოჯახს.დადგა დრო როცა ჩვენი ცხოვრებიდან მეგობრები
ისე მიდიან რომ არ გვემშვიდობებიან .როცა უდანაშაულონი იარაღს იღებენ ხელში ,მეორე
ცხოვრება ნიშნავს რომ პირველი ხელიდან გაუშვი,იმას რომ წააგე როცა გამარჯვებას სულ
ერთი ნაბიჯი გაშორებდა,მეორე ცხოვრება იმას არ ნიშნავს რომ პირველში გიღალატეს ეს იმას
ნიშნავს რომ შენ თავად იყავი მოღალატე.