Չկաս ու չես լինելու Դու չկա՛ս,չկա՜ս… Եվ առավոտը Այնպես աղոտ է, Ասես ցավոտ է: … ու չե՜ս լինելու: Եվ հորիզոնն է փակվում իմ առջև: Նրան փակում է ո՛չ ամպի ճոթը, Այլ քո զգեստի ամպեղեն փո՜թը: Դու չկա՛ս,չկա՜ս… Եվ օդ է դարձել Այս համատարած անտեր կարոտը: … ու չե՞ս լինելու: Ու թվում է, թե լուցկի մոտեցնեմ՝ Պիտի բռնկի ինքը վառ օդը: Դու չկա՛ս,չկա՜ս… Ինչո՞ւ եմ, սակայն քեզ զգում այնպե՛ս, Այնպե՜ս եմ զգում,ինչպես երևի Ոտից նոր զրկվածն զգում է ոտը, Որ նո՛ւյնպես չկա Ու չի՜ լինելու…
Нет комментариев