ერთი კაცის ისტორია
"მას ხუთი წლის შემდეგ დავურეკე... უცნაურია
და ნომერიც კი არ ჰქონდა შეცვლილი,
თითქოს მელოდა... მიპასუხა და ტანში
ჟრუანტელმა დამიარა... ისეთი ბედნიერი ხმა
ჰქონდა... ბავშვების სიცილი და თამაშის ხმა
ისმოდა... არ ვიცოდი რა მეთქვა და გავთიშე.
გამიხარდა მისი ბედნიერება, მაგრამ ამავე
დროს, გული მისკდებოდა დარდით. მაშინ,
ხუთი წლის წინ, მეუბნებოდა რომ ყოველთვის
ვეყვარებოდი... მე კი სიცილით ვპასუხობდი
რომ დადგებოდა დღე და შეხვდებოდა თავის
ნამდვილ ბედნიერებას. თუმცა, შინაგანად,
მესმოდა რომ ის არ ტყუოდა. ვიცოდი ეს და
მაინც წავედი მისგან. და მაშინ, როდესაც
კიდევ ერთხელ გავიგონე მისი „გისმენთ“... ვერ
გავბედე ხმის ამოღება.
ესემესი მივიღე. ის მწერდა: „ველოდი შენს
ზარს.
"ერთხელ ვკითხე ყვავილს, ჩიტს და ადამიანს, რა არის სიყვარულითქო?! ..... ყვავილი აყვავდა , ჩიტი აჭიკჭიკდა და ადამიანი ატირდა!... გ ი ყ ვ ა რ დ ე თ ! თუ გსურთ შეხედოთ სამყაროს ბედნიერებით აღსავსე ცრემლიანი თვალებით!!!."
- ილია მეორე
რამდენი სიყალბეა . . . მე ცოტა დავიღალე . . .
ისეთი ნისლია რომ გზა ვეღარგავიკვალე,
გრძნობებიც ყალბი გახდა ეს ვეღარ
გავითვალე, ვის რა ნიღაბიაქვს ესეც ვერ
დავითვალე . . . ცოტა მეწყინა და ცოტა გულიც
დამწყდა,ადამიანობა თითქმის ყველგან
გაწყდა , ძმობის,მეგობრობის ხიდი
ყველგანჩატყდა, ერთგულებაც კი მგონი
ერთად გაქრა. . . სიყვარულს
შეგფიცებენ ,აზრებს დაგახვევენ , გრძნობებს
ხროვასავით გარს შემოგახვევენ , დრო
გავანიღაბსაც მალე დაამსხვრევენ,
გაგიღიმებენ და თავბრუს დაგახვევენ . . .
ესჩვენი სამყარო დიდი თეატრია ტყუილში
ყოფნა კი ჩემთვის სასჯელია. . . ვის რისი
როლი აქვს უკვე ამერია . . . ვერ
შეგემატებით . . . გულის ამრევია...