Երբ փախել է տակիդ հողը Եվ արմատդ մնաց օդում, Երբ սաղարթդ տարավ հողմը, Ճյուղերդ են անվերջ կոտրում, Դու հավատով քո անկոտրում Դեռ կանգնած ես քո նույն տեղում՝ Ի զարմանս շատ շատերի, Ի հեճուկս քո թշնամյաց, Դեռ կանաչ ես ու դեռ բերրի… Մահն անզոր է գոյիդ դիմաց: ՀայՔ