Մամ ինչու՞ ինձ կյանք տվիր, Եթե պիտի հոգիս ցավա Մամ ինչու՞ ինձ հույս տվիր, Եթե պիտի այն մահանա Ինչու՞ խոսել կարողացա, Թե հոգուս ցավը պատմել չեմ կարող Մամ միայն ասա ինչու՞ ծնեցիր ՈՒ մեզ երկուսիս լիքը ցավ բերիր: Ինչու՞ թողեցիր կյանքն ինձ հարվածի, Եթե հարվածը պիտի լաց բերի Ինչու ապտակից այտիս փոխարեն Հոգիս է ցավում ու աչքերից զատ Սրտիցս է արցունքներ կաթում: Մամ ասա ինչու՞ Միթե՞ սրան էր դուստրդ արժանի, Թե կյանքի վերքին չկա սպեղանի Դու միայն ասա խնդրում եմ մայրիկ Կյանքն ինչու՞ դստերդ չընդունեց մայրիկ…