լռում ես լռում,ու հանկարծ տեսնում,լռության պահին քեզ մանր են տեսնում,:Իսկ երբ խոժորվում և լեռ ես դառնում ,անպարկեշտ կարծում ,
ու հետ նահանջում......................
ես ուզսւմ էի ասել,ես ուզում էի ասել ,այն ինչ երբեք չեիր լսել....ուզում էի սիրել,անվերջ ,անմնացորդ......ես ուզում էի նվիրել քեզ ամենա նվիրականը՝երազել կարողանալը............ուզում էի նորովի մեկնաբանել նվիրումը..........ուզում էի .........ավաղ. չհասկացա,չզգացի,որ ժամանակը չի ներում,խլում տանումէ ամեն բան ,ցավ, տառապանք,առողջություն...............:բայց տարածությունն ու ժամանակը անզոր են ապաքինելու սիրող սրտի վերքերը.......................: