Սիրուս տեղը, աղ ցանեցին
Բայց ցավ զգալ չուզեցի,
Սիրուս տեղը, վերք բացեցին
Բայց մռմուռը չզգացի
Ախ քաշելով գնացի։
Թե հարց տվին, իմանալո՞ւ
Ինչներ պատճառն
Իմ լացի,արցունքի մեջ
Ժպտացի ու ժպիտով ասացի
Ոչինչ ու սա էլ կանցնի։
Մահից հետո տարած ծաղիկն էլ հոտ չունի,
Ինչ էլ անես, իր բուրմունքով չի արբեցնի,
Մահից հետո ասված խոսքը էլ ուժ չունի,
Ո՜նց էլ գոռաս, հանգուցյալը էլ չի լսի:
Մահից հետո տված հացը համ չունի,
Հացկերույթից նրան բաժին չի հասնի,
Մահից հետո երկինքը էլ գույն չունի,
Ո՜նց էլ նայես, աչքդ սևին կզարնի:
Մահից հետո ափսոսանքը գին չունի,
Չխոստովանած ուշացած սերը էլ իմաստ չունի,
Մահից հետո սիրտը էլ զարկել չունի,
Աչքերը՝ հուզվել, ժպիտը էլ ջերմություն չունի:
Մի՛ սպասիր՝ մարդը մեռնի, հետո հարգես,
Ծանրացած հողը ծաղկած այգու վերածես,
Մի՛ սպասիր՝ գինը հասկանաս, երբ որ կորցնես,
Ծաղիկ նվիրիր ու գնա այցի, քանի կարող ես:
Լավ է այսօր մի հատիկ վարդ անձամբ հանձնես,
Քանց թե վաղը մի մեծ պսակ հողին դնես,
Լավ է այսօր մի քաղցր խոս