Добры дзень , дарагія сябры ! Сёння крыху з гісторыі маёй малой радзімы .
Мой Гарадзенскі край...
Мой Гарадзенскі край ! Мая Радзіма !
Гальшаны , Навагрудак , Ліда , Мір...
Ты для мяне адзіны і любімы .
Люблю твае лясы , палеткаў шыр.
Люблю твае азёры , пушчы , рэкі ,
Садоў цвіценне , пошчак салаўя...
Мой родны край мне дарагі навекі.
Люблю яго , ім ганаруся я!
Я ганаруся гэтым дзіўным краем,
Што захаваў нам памяці сляды.
Пра многае з гісторыі мы знаем,
А памяць зноў вяртае нас туды...
Дзе Гарадзішча тайны не раскрыты,
Дзе Карабель - рака калісь плыла ,
Дзе ў Гальшанах замак знакаміты
І дзе князёўна знатная жыл
Перачытала вершы Насці НАВАСЕЛЬСКАЙ(здорава піша 11-класніца) і захацелася таксама паразважаць пра Любоў.
Люблю бярозу белую, а з кветак - васількі.
Маліну пераспелую і лотаць ля ракі.
Вясеннія праталіны , пралесак карагод,
Балотца , нашы Каліны і сонечны ўсход.
Суніцы , што іскрынкамі гараць сярод травы,
Купіны з журавінкамі , дзе варта - журавы.
Люблю палі зялёныя , люблю нябёс блакіт,
І захады чырвоныя, і ціхі шэпт ракіт...
Рачулачкі вірлівыя, дзе вольхі , чараты,
Пушчы , лясы маўклівыя , азёры , балаты.
Варонаў крык прарэзлівы, што сотню год жывуць,
І летні дождж гарэзлівы, сівую лужын муць.
І рэкі паўнаводныя ,і магістраляў шум,
І камяні падводныя , людскіх натоўпаў