კვლავ გულში რატომღაც სიცივე, იჭრება...

სიცივე და ისევ სევდა... ტკივილისაგან, თვალები დავხუჭე, წარსულის სურათებს ვხედავ...მინდა გავეყარო მწარე რეალობას, თავის შველის დროა მგონი...ვცდილობ, არ გამომდის,ცხოვრება რთულია... დღეს სახეს, ღიმილი შვენის. ცხოვრების სირთულემ,
ღიმილი მასწავლა, სიცოცხლეს მიადვილებს. სახეზე ღიმილი... ღიმილის ნიღაბი,მალვს ჩემს გულის ტკივილს. საკვირველია, წლების მანძილზე,- ვერავინ ხვდება- იცი? ღიმილი...ღიმილი...მხოლოდ შენ იცი, რა იწვევს ჩემში ღიმილს...4/03-2017წ. ლალი ჩხეიძე