Թող փակվեն բոլոր խաղատները,
Եվ տներում էլ վերանա խաղը,
Թող որ չլինեն հիվանդանոցներ,
Հիվանդներն այսօր դառնան առողջներ:
Թող փակվեն բոլոր մանկատները,
Եվ տներում էլ չանտեսվի խորթը,
Թող որ չլինեն և ծերանոցներ,
Ծերերը դառնան անհոգ մանուկներ:
Փոխարենն ահա թող որ շատանա
Ծնունդը հայի, և երկկողմանի,
Թող որ խենթանա ծիծաղը ազգի,
Եվ հոգու ճիչը խինդով պարուրվի:
Ու նաև ոչ մի մարմին ու հոգի
Թող որ չկոչվի սիրատենչ ոգի,
Սերը թող լինի տանիքը հիմքի,
Իսկ կարոտախտը` պատով ավարտվի:
Նաև ուզում եմ, որ արցունքները
Հորդան աչքերից լոկ երջանկության,
Իսկ եթե հանկարծ շաղախվի աղը,
Թող դարը փաստի լացը ծերության:
Ահա ամենը, ինչ որ ցանկացա
Այսօրվա համար և վաղվա օրվա,
Բայց ցանկությունս ծնվեց անցյալի
Խոր տառապանքից` Աստված է վ