მას 1 წლის შემდეგ დავურეკე... უცნაურია და ნომერიც კი არ ჰქონდა შეცვლილი, თითქოს მელოდა... მიპასუხა და ტანში ჟრუანტელმა დამიარა... ისეთი ბედნიერი ხმა ჰქონდა... არ ვიცოდი რა მეთქვა და გავთიშე. გამიხარდა მისი ბედნიერება, მაგრამ ამავე დროს, გული მისკდებოდა დარდით. მაშინ, წლის წინ, მეუბნებოდა რომ ყოველთვის ვეყვარებოდი... მე კი სიცილით ვპასუხობდი რომ დადგებოდა დღე და შეხვდებოდა თავის ნამდვილ ბედნიერებას. თუმცა, შინაგანად, მესმოდა რომ ის არ ტყუოდა. ვიცოდი ეს და მაინც წავედი მისგან. და მაშინ, როდესაც კიდევ ერთხელ გავიგონე მისი „გისმენთ“... ვერ გავბედე ხმის ამოღება. ესემესი მივიღე. ის მწერდა: „ველოდი შენს ზარს. იმედი მქონდა ხმასაც მოვისმენდი. მაგრამ შენ შეგეშინდა. შეგეშინდა ზუსტდა ისე, როგორც მაშინ.
მას 1 წლის შემდეგ დავურეკე... უცნაურია და ნომერიც კი არ ჰქონდა შეცვლილი, თითქოს მელოდა... მიპასუხა და ტანში ჟრუანტელმა დამიარა... ისეთი ბედნიერი ხმა ჰქონდა... არ ვიცოდი რა მეთქვა და გავთიშე. გამიხარდა მისი ბედნიერება, მაგრამ ამავე დროს, გული მისკდებოდა დარდით. მაშინ, წლის წინ, მეუბნებოდა რომ ყოველთვის ვეყვარებოდი... მე კი სიცილით ვპასუხობდი რომ დადგებოდა დღე და შეხვდებოდა თავის ნამდვილ ბედნიერებას. თუმცა, შინაგანად, მესმოდა რომ ის არ ტყუოდა. ვიცოდი ეს და მაინც წავედი მისგან. და მაშინ, როდესაც კიდევ ერთხელ გავიგონე მისი „გისმენთ“... ვერ გავბედე ხმის ამოღება. ესემესი მივიღე. ის მწერდა: „ველოდი შენს ზარს. იმედი მქონდა ხმასაც მოვისმენდი. მაგრამ შენ შეგეშინდა. შეგეშინდა ზუსტდა ისე, როგორც მაშინ.