ზოგი ადამიანი ისეთია,

რაც უფრო გიახლოვდება,
ხვდები, რომ მით უფრო შორს დგას შენგან.
ასეთ დროს,
სასოწარკვეთა მიპყრობდა იმის გამო,
რომ არ ვიყავი მათნაირი,
რომ არ შემეძლო მათთან ყოფნა.
და თავს ვეუბნებოდი:
-შენ რომ უფრო მარტივი იყო;
-შენ რომ უფრო მზრუნველი იყო;
-შენ რომ სიყვარული შეგეძლოს;
-შენ რომ გადარჩენა იცოდე,
-შენ რომ ..
-შენ რომ...
ადგებოდა და გულში მაგრად ჩამიკრავდა-მეთქი.
მერე გავიზარდე და მივხვდი, რომ:
ჰო, ზოგი ადამიანი ასეთია,
-რაც უფრო გიახლოვდება,
მით უფრო შორს დგას შენი სამყაროსგან.
შენ კი,ნაცვლად იმისა, რომ შენიანად აქციო, უნდა ადგე და დროულად გაეცალო :)