მიყვარს, როცა ეს სამყარო ფეხებზე

მკიდია,როდესაც ირონიით ვუყურებ ამ
ნაგვის ყუთად ნაქცევ ცხოვრებას, მიყვარს,
როცა ღამეა და მხოლოდ მე ვარ ჩემს
ხმაურიან დუმილთან ერთად,როცა ძილის
წამლები ჩემზე არ მოქმედებენ,ფანჯრის
რაფაზე ვზივარ და ლიმნიანი ჩაი მითბობს
თითებს. მიყვარს, როდესაც ჩემს
უიღბლობაზე თავად ვიცინი და ცხოვრებას
აღარც კი ვეკამათები, მიყვარს, როცა
მეაფერისტებიან,სისულელებით მიჭედავენ
ტვინს,მე კი უბრალოდ ვიღიმი,ვითომ მჯერა
მათი. მიყვარს როცა ყველაფერს ჩემი
ცხოვრების ფერია აქვს,,,,,, როცა უმიზნოდ
ვმოძრაობ და ჰორიზონტზე სიმშვიდეა მე ჩემი სავალი გზა მაქვს რომელიც ჩემშია