"ОНА МАКТУБИ"
Онамнинг фақат бир кўзи бор эди. Нариги кузининг ўрни чуқур бўлиб ётар, уни кўрганимда жирканиб кетардим. Мен айнан онамнинг бир кўзи йўқлиги сабабли тенгдошларим олдида хижолат чекар, очиғи ундан ор қилардим.
Отам ёшлигимда автоҳалокат туфайли ўлиб кетганди. Оиламизни боқиш онамнинг зиммасида эди. У бир мактаб ошхонасида ишларди. Мактабда бошланғич синфда ўқиб юрган кезларим онам мендан хабар олиш учун синфимизга кирганида, уятдан худди ерга кириб кетгудек бўлардим.
Шу-шу синфдошларим мени “биркўз хотиннинг ўғли” деб устидан куладиган бўлишди. Ўша пайтда очиғи, шу ногирон аёлдан туғилганим учун ўз тақдиримга лаънатлар ўқидим.
Бир куни онамнинг юзига тик боқиб унга шу гапл
Bir kuni bir inson og'ir holada do'xtirxonga kelibdi, ungi xonasida ikki kish bor ekan ularning bir nomoz o'qidigan odam ekan, do'xdirlar aytibdi tez olamdan o'tadi deb. Keyin og'ir yotgan bolani oldiga kelib do'stim la iloxo ilolox deb ayting mushkiligizni oson qilqdi deb aytibdi, bemor aytolmasdi, halig inson takirol takirol aytardi, 3 soat degada la iloxo ilolox deb olamdan ko'z yumdi. Bemorning onasi kelib yig'lab tursa shunda haligi inson ayti yig'lamang og'ligiz la iloxo ilolox deb olamda kuz yumdi u hozir janatga keti nimaga yig'laysi desa ona qana qasiga axir og'lim tug'ilganan bir gapirmasdi ku dedi hayratlanib