მამაკაცი,რომელსაც უყვარხარ, არასოდეს დამალავს შენს სიყვარულს.
მამაკაცი, რომელსაც უყვარხარ, არასოდეს შემოგთავაზებს ფარულ ურთიერთობასდა არ გაგხდის გასაკიცხს.
მამაკაცი,რომელსაც უყვარხარ, არასოდეს გაკადრებს ჩრდილში ყოფნას.
მამაკაცი, რომელსაც უყვარხარ, იბრძვის, რათა მისი სახლის და სულის დისახლისი გახდე.
მამაკაცი, რომელსაც უყვარხარ, ფიქრობს მისი შვილების დედა იყო შენ.
მამაკაცი,რომელსაც უყვარხარ, გამოგყვება ყველგან,კითხვის გარეშე,,სად?,,
მამაკაცი,რომელსაც უყვარხარ, არასოდეს გახდება შენი ცრემლების მიზეზი.
მამაკაცი, რომელსაც უყვარხარ, არასოდეს იკიდარებს იყოს შენს კმაყოფაზე.
მამაკაცი,რომელსაც უყვარხარ, მზადაა შენთან ერთად იცეკვოს წვიმაში.
მამაკაცი,რომელსაც უყვარხარ,სიბერეში ზის ბუხართან შენს გვერდით დ
მე შენი წასვლა, თითქმის სამჯერ გადავარჩინე,
შენ, როგორც პეტრემ შეიცხადა სამჯერ მესია,
გათენებამდე ვერ მიტანილ ღამის ნაფიცზე,
უარყო ის ვინც მთელ სხეულშიც ვერ დაეტია.
წახვედი, თითქოს არაფერი გრჩებოდი ზურგთან,
დაკარგულია სამუდამოდ ერთხელ წასული,
გაგიშვი, რადგან აღარ ვომობ საკუთარ სულთან,
გაგიშვი, რადგან სამუდამოდ გერქვას წარსული.
და ვიცი ზუსტად,
ვიცი ხვალე,
ვგრძნობ ხვალის იქით,
როგორ აგტკივა ხერხემალში ჩემი მალები,
მჯერა, ოდესმე სულ ცოტა ხნით მოხვალ და ისევ,
მაშინდელივით შუშის ხიდთან დამემალები.
იერუსალიმს სხვანაირი სჭირდა ლაჟვარდიც,
რომ ღმერთი იდგა ჩემს წინაშე შენი თვალებით,
ეს იყო მძიმე აღსარებაც, ცოდვაც, გამოცდაც,
ჩემივე სულის აღდგომამდე გარდაცვალების.
ვდარდობ, რომ მევე დავივ
- ვინც შენს გულს იცნობს, მასთან არაფრის ახსნა-განმარტება არ დაგჭირდება, რადგან ის შენში ეჭვს არასოდეს შეიტანს. მან იცის, როგორი ადამიანი ხარ, როგორი სულის მქონე და გიცნობს. ასეთი პიროვნება ხშირად იმ სიტყვებსაც კი ხვდება, რომელიც არ, ან ვერ წარმოგითქვამს. იცი რა ჰქვია ამ ადამიანს?
- რა?
- შენი ადამიანი...
თავს ნუ იტანჯავთ, ცოტა მოეშვით,
უბრალოება უფრო გიხდებათ!
ნეტა ვიცოდე, სხეულს რას ერჩით, -
ხელოვნურობა უფრო გეტყობათ!
სითბო გულიდან მეტად გაეცით,
სილამაზისთვის ესეც გეყოფათ,
თავს გაღიმების ნება მიეცით
და ვერც სიბერე წინ აღგიდგებათ!
რამდენი დაცემა უნდა გაიხსენო ადამიანმა.
მწარედ ნატკენი სული, შეურაწყოფილი გონება..
- და მაინც იდგე მყარად ისე რომ....
თითქოს დაბადებიდან ვარდებ დაფენილ გზებზე გევლოს ...
ცხოვრებაში საუკეთესო მასწავლებელი.
სასწავლო წლის დასაწყიში, მეექვსე კლასის დამრიგებელი ქალი იდგა თავის ყოფილი მეხუთეკლასელების წინ. მან თვალი მოავლო მოწაფეებს და უთხრა, რომ ისინი ყველანი თანაბრად უყვარდა და მოხარული იყო, რომ კვლავ ერთად ხედავდა მათ. მაგრამ ეს იყო სიცრუა, რადგანაც, წინა მერხზე იჯდა მობუზული ბიჭი, რომელიც მასწავლებელ ქალს არ უყვარდა. მან იგი სხვა ყველა დანარჩენ მოწაფეებთან ერთად გასულ სასწავლო წელს გაიცნო. მან ჯერ კიდევ მაშინ შეამჩნია, რომ ბიჭი არ თამაშობდა სხვა ბავშვებთან, ეცვა ჭუჭყიანი ტანსაცმელი და ისეთი არასასიამოვნო სუნი ასდიოდა, თითქოს ტანი არასდროს დაებანა. თანდათან მასწავლებელს საერთოდ შესძულდა ეს ყმაწვილი. შესძულდა ისე, რომ უკვე მისი დანახვაც კი აღარ შეეძლო.