უსასრულობა არის გრძნობა ძალიან დიდი,

იგი დაიტევს სიცოცხლეებს, ფერად სიკვდილებს...
შენ შენს სიცოცხლეს, ღრუბლის კიბით, თეთრ მთებზე თვლიდი...
მადლობა ყველას, ვინაც შენთვის ჩუმად იტირებს.
თუმცა ცრემლები უკუვაგდოთ, ფიქრი სჯობია,
სჯობდა სიმღერა, გულის გულში გადაწყვეტილი...
ცხოვრება, არაპოეტური, ეს-ჭაობია...
როცა მთავრდება პოეზია, დასვი წერტილი