Бахор: Чи фасли муборакест! Оғози чи як пурҷӯшу пуртӯғёни табиат ва ибтидои бедории мавҷудоти олам. Дар васфи баҳор чи гуфтанду ва боз чи ногуфтаниҳоест. Сарчашмаи ишқу зебоӣ, меҳру вафо, сидқу сафои оламиён з-ин аруси сол аст.
Чи хушо Рӯдакӣ гуфта:
Омад баҳори хуррам бо рангу бӯи тииб,
Бо сад ҳазор накҳату ороиши аҷиб.
Воқеан, баҳор ороиши аҷибе дорад, табиат гӯё қабои арҷанг ба бар карда бошад, мурғони само гӯӣ зи қафаси садсолаҳои асирӣ бурун ҷаста бошанд, беқарору нағмасароанд.
Гулғунча шукуфон шуд,
Себарга фаровон шуд.
Бас қумрӣ навохон шуд,
Айёми баҳор омад.
Дар ин фасл миллати фарзонаи тоҷик тӯй дорад, оре, тӯй! Таҷлили рӯзи модарон дар 8-март, гиромидошти оини ниёгон-Наврӯзи Аҷам, пазироии даҳаи ҷавонӣ дар моҳи май, арҷгузории Рӯзи Ғалаба, пешвозгирии рӯзи меҳнаткашони олам ҳама аз баракоти баҳори нозанинанд. Марди шарафманди деҳқон бо умеди суботи рӯзгор ва дастурхони пурнозу неъмати тоҷик камари ҳиммат мебандад, то аз қаъри замини муқаддаси Ватан гавҳар рӯёнад. Бо ин ормон ӯ низ шукронаи баҳор мекунад. Оре, баҳоро, хуш омадӣ, эй фасли фаррухпай!
Оғози баҳор ва рӯзи модарон, Наврӯзи фархундафар ва Баҳори нозанин муборак бод!!!
Эй мутриби барбатзан!
Ту панҷа ба барбат зан!
Сӣ лаҳн ба навбат зан!
Айёми Баҳор омад!
Присоединяйтесь к ОК, чтобы посмотреть больше фото, видео и найти новых друзей.
Комментарии 3
Омад
баҳори хуррам бо рангу бӯи тиб,
Бо
сад ҳазор нузҳату ороиши аҷиб.
Шояд,
ки марди пир бад-ин гаҳ шавад ҷавон,
Гетӣ
бадил ёфт шабоб аз пайи машиб.
Чархи
бузургвор яке лашкаре бикард,
Лашкар-ш
абри тираву боди сабо – нақиб.
Наффот
– барқи равшану тундар-ш – таблзан,
Дидам
ҳазор хайлу надидам чунин маҳиб.
Он
абр бин, ки гиряд чун марди сӯгвор,
В-он
раъд бин, ки нолад чун ошиқи каиб.
Хуршедро
зи абр дамад рӯй гоҳ-гоҳ,
Чунон
ҳисорие, ки гузар дорад аз рақиб.
Якчанд
рӯзгор ҷаҳон дардманд буд,
Беҳ
шуд, ки ёфт бӯйи саман бодро табиб.
Борони
мушкбӯй биборид нав ба нав,
В-аз
...Ещёбарг баркашид яке ҳуллаи қасиб. </s
Омад
баҳори хуррам бо рангу бӯи тиб,
Бо
сад ҳазор нузҳату ороиши аҷиб.
Шояд,
ки марди пир бад-ин гаҳ шавад ҷавон,
Гетӣ
бадил ёфт шабоб аз пайи машиб.
Чархи
бузургвор яке лашкаре бикард,
Лашкар-ш
абри тираву боди сабо – нақиб.
Наффот
– барқи равшану тундар-ш – таблзан,
Дидам
ҳазор хайлу надидам чунин маҳиб.
Он
абр бин, ки гиряд чун марди сӯгвор,
В-он
раъд бин, ки нолад чун ошиқи каиб.
Хуршедро
зи абр дамад рӯй гоҳ-гоҳ,
Чунон
ҳисорие, ки гузар дорад аз рақиб.
Якчанд
рӯзгор ҷаҳон дардманд буд,
Беҳ
шуд, ки ёфт бӯйи саман бодро табиб.
Борони
мушкбӯй биборид нав ба нав,
В-аз
барг баркашид яке ҳуллаи қасиб.
Кунҷе,
ки барф пеш ҳамедошт, гул гирифт,
Ҳар
ҷӯяке, ки хушк ҳамебуд, шуд ратиб.
Тундар
миёни дашт ҳаме бод бардамад,
Барқ
аз миёни абр ҳамебаркашад қазиб.
Лола
миёни кишт бихандад ҳаме зи дур,
Чун
панҷаи арӯси ба ҳинно шуда хазиб.
Булбул
ҳаме бихонд дар шохсори бед,
Сор
аз дарахти сарв мар ӯро шуда муҷиб.
Сулсул
ба сарвбун-бар бо нағмаи куҳан,
Булбул
ба шохи гул-бар бо лаҳнаки ғариб.
Акнун
хӯред бодаву акнун зиед шод,
К-акнун
барад насиб ҳабиб аз бари ҳабиб.
Соқӣ,
гузин бодаву май хӯр ба бонги зер,
К-аз
кишт сор ноладу аз боғ андалиб.
Ҳарчанд
навбаҳор ҷаҳон аст ба чашм хуб,
Дидори
хоҷа хубтар аз он меҳтари ҳасиб.
Шеби
ту бо фарозу фарози ту бо нишеб,
Фарзанди
одамӣ ба ту андар ба шебу теб.
Дидӣ
ту рижу ком бад-ӯ андарун басе,
Бо
ридакони мутриб будӣ ба фарру зеб.