Оила бир пайтлар тинчлик, хотиржамлик манбаи эди, энди эса обрў-эътибор (престиж) воситаси бўлиб қолди…
Дўстлик бир пайтлар хазина эди, энди эса манфаат бўлиб қолди…
Қариндошлар бир пайтлар таянч, тиргак эди, энди эса улар душман бўлиб қолишди…
Аммо биргина инсон вақт ўтса ҳам ўзгармай, ўз ҳолича қолиб келмоқда. Бу инсон – онадир!
У аввал ҳам меҳрибон, раҳмдил эди, иншааллоҳ, доимо шу мақомда қолажак!
Аллоҳим, барча оналарни ҳифзу-ҳимоянгда асра!