Դուք ինքներդ չարացել եք,

Ինձ ասում եք բարի մնա,
Ծնված օրից ինձ վառել եք,
Ինձ ասում եք մի՛ մոխրանա։
Պտուղները վաղուց հասան,
Իմ պտուղը միշտ խակ մնաց,
Գարունները եկան անցան,
Ձմռան դողը ինձ հետ մնաց։
Շփացել ու չարացել եք,
Ինձ ասում եք համեստ մնա,
Միտքն իմ սրտում միշտ վառել եք,
Ինձ ասում եք՝պոետ մնա։
Թիթեռի պես այս աշխարհում,
Ուղիղ մեկ օր կյանք եմ ապրել,
Մնացածը լոկ շնչելով,
Ինձ ստիպելով օր եմ սպանել ։
Իմ աչքերը, իմ աչքերը `
Երազում են երաշտ ապրել,
Չեք հավատա,բայց արցունքից`
Ամբողջ ներսս ջուր է լցվել ։
Վախ եմ ապրում որ այս բախտից `
Իմ հավատը կչորանա,
Իմ բախտը միշտ չբեր եղավ,
Թո՛ղ հավատս գոնե բերք տա։
Ana Maria