-Անդուր կարոտելուց վատ մեկ էլ դուրեկան ցավն ա։
Երբ դու գիտակցաբար թողնում ես, որ քեզ ցավ պատճառեն՝ մնալով քո կյանքում։
Քեզ համար պայքարողներին քայքայում ես, քեզ համառ սիրողներին՝ վանում քեզանից։
Ցավը մեր երևակայության մեջ ա։
Իրականում ոչինչ չի ցավում:
Մեջքդ ուղղիր, սրտիդ աշխատանքը կարգավորիր, թե չէ կուչ գալով ու շնչահեղձ լինելով դու ինքնախաբեությամբ ես զբաղվում՝ համոզելով ինքդ քեզ, որ անբացատրելի ցավից ամբողջ մարմնովդ դողում ես։
Պիտի սովորես ինքդ քեզ չխաբել, չձևացնել, թե նա առաջվա նման կա քո ներսում։
Որովհետև, գրողը տանի, բոլորը մի օր գնում են, դու ինքդ ճամփիր նրան քո կյանքից։
Ու ոչ մի դեպքում մի կառչիր ատամներով մեկի կրծքավանդակից, ում ներսում սրտի զարկերը չեն արագանում քո ներկայությո