чизеро ки дар дигар рузхо нахарида бошад агар максадаш бузургдошти он руз бошад на ба хотири сарфу харчи зиндагияш, ва кофир мешавад бо хадя карданаш чизеро ба онхо (мушрикон) дар хамон руз агар максадаш бузургдошти навруз бошад, агарчи як тухм хам бошад.

Козихон мегуяд: Марде дар рузи навруз чизеро бихарад, ки дар дигар рузхо мисли онро нахарида бошад, агар масади ин мард бузур доштани он руз бошад чуноне ки кофирон он рузро бузург медоранд, пас ин амалаш куфр мебошад, ва агар максадаш факат истифода аз он чиз бошад на бахотири чизи дигаре, ин амали у мисли дигар амалхо аст, яъне куфр нест, ва хамчунин агар дар рузи навруз ба касе хадяе пешкаш кунаду максадаш ба хотир навруз набошад ин амал низ куфр намебошад, локин бехтар он аст ки мисли ин амалхоро махсус дар рузи навруз анчон надихад то ки аз ин гуна шубхахо дур бошад. Ибни Нучаймии Ханафи дар китоби "Бахрур роик шархи канзу дакоик (555-8)" аз Абухафси Кабир радиаллаху ‘анху ривоят мекунад ки гуфт: Агар марде Худовандро панчох сол тоату ибодат кунад сипас вакто ки рузи навруз фаро гирифт, дар он руз он мард тухмеро ба хотири бузургдошти навруз ба мушрикон хадя кард. Бе шаку шухба ин мард кофир шуда ва амалхои панчох солааш барбод рафтааст. Ва боз мегуяд: Ид гирифтани иди мушрикон куфр аст, ва яке аз амалхои куфри, куадас донистани иди навруз аст ки яке аз идхои мачусиён аст. Сохиби Чомеъул асгар мегуяд: Агар мусалмоне ба бародараш дар рузи наврузи чизеро хадя кард, локин на ба хотири бузургдошти он руз, балки ба хотири одати баъзе марду. Дар ин хол ин мусалмон кофир намешавад, локин бояд кушиш кунад ки ин амалро дар ин руз анчон надихад, то ки шомили ин сухани Паёмбар салла- ллаху-'алайхи ва-саллам нашавад. "Хар ки бо кавме худро мушобих созад пас у аз он кавм аст" Ин чунин яке аз улмои мазхаби Молики Ибни Косим мегуяд: Хадя кардани Насронихо дар идхояшон маънои онро дорад ки бузургдошт ва бастгирияшон дар куфрашон ба хисоб меравад, ва ин амал аз амалхои бад дидашуда мебошал. Ва ин чунин аз уламои Ханбали Ибни Чибрин мегуяд: Чашн гирифтани идхои гайри исломи мисли иди навруз ва иди милоди масехи чоиз нест, ва ин чунин даъвати онхоро барои иштирок дар идхояшон пазируфтан ва аз таъомхои идонаи онхо хурдан чоиз нест, чунки пазируфтани даъваташон барои хозир шудан дар идхояшон маънои дилбардори ва икрор карданашон дар хамаи корхояшон ба хисоб меравад, ва дар айни хол сабаби фиреб хурдани мардуми омма шавад, чунки онхо фикр мекунанд ки ин амал чойз будааст. (Луълуъатул макин мин фатово Ибн Чибрин с 27) . Хонандагони гироми! Дар холе ки иди Навруз бо итифоки тамоми таърихшиносон аз идхои мачусиёну мушрикон бошад, пас барои хар як мусалмон вочиб мегарадад ки харчи бештар аз ин гуна идхо ва онхое ки ин гуна идхоро пешвоз мегиранд дури бичуем то ки бо онхо хамдасту мутаовин нагардем, чунки Худованд мефармояд: "Ва дар гуноху тачовуз хамкори нанамоед" Дар охир аз Худованд талаб дорам ки хамаи моро ба рохи рост хидоят кунад ва хакро бароямон хак нишон бидахаду ботилро ботил, ва аз ботил моро, ва моро аз ботил дур нигох бидорад. Омин. Таълиф: Мавлави Абу Асмоа