Bizni mard va jasur özbek ög'lonlarini kirib kevotgan bayramlari bilan chin qalbimdan tabriklayman. Biz qizlarni, ayollarni baxtimizga har doyim sog' bölila.
Qiz juda chiroyli
edi. Boshqa
qizladan farqli ravishda
hayotga
özgacha nigoh ila qarardi. 19
yoshli sohibjamol qizni tabiiy
ravishda sevuvchilar ham
bisyor
edi. Lekin uni atrofdagi yigitlar
umuman qiziqtirmas,
qanaqadir
özgacha bir sevgini kutardi.
Yuragining tub- tubidan uning
kelishini ham his etib turardi.
Bir
kuni darsga kelganida,
partasining ustida turgan qip-
qizil atirgulni kördi. Gul
bandiga
biriktirilgan qog'ozchaga atiga
ikki jumla yozilgandi: "Hayot
gözal..." Negadir qizning
lablarida
tabassum uyg'ondi... Keyingi
kunlarda yana bir-ikki bor bu
holat takrorlandi. Qip- qizil
atirgul
va doimgi bir xil dastxat. Qiz
bu
gullarning sohibi kim
ekanligiga
jud
Xikoya.
-Layli, hoy Layli. Layli emas bu kasofatning o'zginasi. O'lmading, men qutulmadim! Qachon odam bo'lasan? -onasining javrashidan cho'chib uyg'ondi Layli. Soatga qarasa tonggi besh. -Labbay oyijon. Biron ayb ish qilibmanmi? -yerga qarab multiradi Layli. -O'l sen xo'p. O'l! Nega hovlining hazonlarini supurmading? Qachongacha tekinini yeb yotasan? -Dadam aytgandiki... -Dadang ham sen ham boshga bitgan balosanlar. Nima dedi dadang? -Sen supurma! Xizmatkorlarga nega pul to'layapmiz? Agar yana hamma uxlagan vaqt hovli supursang qattiq xafa bo'laman... - gapini tagatmagan edi sho'rlik. Og'ziga kelib tushgan shapaloqdan sapchib tushdi. -Tez chiqib supur! Agar dadangga churq etsang, joningni