Չի կարելի ցավ պատճառել,Հետո ասել ներիր,Չի կարելի դավաճանել հետո ասել սխալվեցի,Չի կարելի աչքերի մեջ նաել ու խաբել,Հետո աղոթել ներում ստանալու համար,Որովհետև բոլորն էլ մի օր պատասխան են տալիս ամեն ինչի համար...
Արցունքներ չքվեք ,ես պիտի ժպտամ: Շուտով արևը նորից կբացվի, ու դիմակիս կարիքը հաստատ կզգացվի: Ժպիտս բերեք, պիտի այն կրեմ, պիտի բոլորին ես համոզեմ, որ երջանիկ եմ բոլոր բոլորից: Միայն լուսինն է վկա արցունքիս: Բայց հաճախ հոգնում եմ ես այդ դիմակից:Հանում եմ,գցում ու մի լավ լալիս, բայց առանց դիմակ ինձ չեն հասկանում, իրական ես-ս չեն գնահատում: Սովոր են,որ միշտ ես պիտի ժպտամ ,միշտ առաջ գնամ ու ուրախանամ: Բայց երբ բոլորից առանձնանում եմ, հանում եմ դիմակն ու լուռ արտասվում :Այդ էլ մեծ մասամբ գիշերն է լինում, իսկ լույսն ուր որ է արդեն կբացվի… Դիմակս բերեք. ժամն է ժպիտի: