Արցունքներ չքվեք ,ես պիտի ժպտամ: Շուտով արևը նորից կբացվի, ու դիմակիս կարիքը հաստատ կզգացվի: Ժպիտս բերեք, պիտի այն կրեմ, պիտի բոլորին ես համոզեմ, որ երջանիկ եմ բոլոր բոլորից: Միայն լուսինն է վկա արցունքիս: Բայց հաճախ հոգնում եմ ես այդ դիմակից:Հանում եմ,գցում ու մի լավ լալիս, բայց առանց դիմակ ինձ չեն հասկանում, իրական ես-ս չեն գնահատում: Սովոր են,որ միշտ ես պիտի ժպտամ ,միշտ առաջ գնամ ու ուրախանամ: Բայց երբ բոլորից առանձնանում եմ, հանում եմ դիմակն ու լուռ արտասվում :Այդ էլ մեծ մասամբ գիշերն է լինում, իսկ լույսն ուր որ է արդեն կբացվի… Դիմակս բերեք.
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Нет комментариев