Хотиралар.
Жуда
ажойиб бўлади-да улар.
Кичик бир ходиса таъсирида
ёдингиздан буткул кўтарилиб
кетган ўша ажойиб хотиралар
яна ёдга тушадиларда,
эндигина сабр қилишга
одатларган юракка тиним
бермай, тинчлигингизни
бузганча, қўзғолон қилиб
қоладилар.
Баъзида уни эслатадиган бир
сўз, баъзида унга алоқадор бир
киши, баъзида эса шунчаки бир
исмнинг ўзи ҳам ҳаммасини
бошидан бошлашга ундаб
қўяди...
Соғинч...
Уни шунақа атасалар керак.
Ичингизга сиғмай, тўлиб, тошиб
кетадиган дил розларингиз
беихтиёр дилингиздан
тилингизга кўчганини ҳам
пайқамай қоласиз.
Яна зумда фикр-у хаёлингиз
унда бўлиб қолади... “Бу
нимаси?”, яна ўзингизни
койийсиз... Қани энди бу
эътиборсизлик