მივდივარ, შენს გულში ვერ ვნახე ადგილი,
ჩამომიღამდა, საღამოს ბინდია, მერწმუნე,
ეს წასვლა არ არის ადვილი, გიტოვებ ჩემს
გულს და უგულოდ მივდივარ. თვალებს
შერჩენია მზერა სევდიანი, გარიდებ
ცრემლებს და წამებიც დავთვალე,
წასვლისას ერთხელაც მომხვიე ხელები,
ხელები, ოდესღაც ჩემად რომ ჩავთვალე.
მეგონა სულ მცირე სინანულს იგრძნობდი,
მიკივის სული და თვალთმაქცად მშვიდი
ვარ, შენ გულგრილობით ხშირად
მაოცებდი, ღიმილს გიტოვებ და
ცრემლებით მივდივარ. არეულ ნაბიჯებს
ლოდები კიდია, მივათრევ სიცოხლეს
დროებით ნათხოვარს, ვიცოდი, არ ვიყავ
მე შენი ნეკნი და, ჩათვალე გზად შეჰხვდი
გრძნობების მათხოვარს. მათხოვარს,
თუმც არა ღირსება წართმეულს, გულში
რომ ჩაუგდე იმედის ნამცეცი. გიტოვებ
ღამეებს თეთრად გათეულს, დ
შემოდგომაზე ფოთლები ჭკნება ერთად
ქუჩდება, თურმე ტკივილი კი არ ქრება
მხოლოდ ყუჩდება, ციდან რომ თეთრი
ფიფქი ცვივა წამიც დაადნობს, ახლა
უშენოდ ისე ცივა როგორც არასდროს,
გაიშლებიან ყვავილები ნაირფერები,
ნეტავ თუ ისევ დავიღლები მათი ფერებით,
დაეკიდება სამკაულად ცას მზე ფერადი,
თუ გამოჩნდები სასწაულად მოგეფერები,
შენს თვალებში რომ ანათებენ
ათასფერები, მე იმ ვარსკვლავებს და იმ
ღიმილს მოვეფერები, სევდით ავსილა
მოლოდინის დიდი ფიალა, დაბრუნდი
ოღონდ გამიყუჩე ყველა იარა, უმზეოდ ცის
ქვეშ ყველაფერი კვდება, დუმდება, თურმე
ტკივილი კი არ ქრება მხოლოდ ყუჩდება
შენმა სიყვარულმა ღამე შემაყვარა ღამე,
ფაქიზი და ჩუმი. ღამით მიამდება დღისით
დაბოღმილი უშენოდ ნაწამები გული..
დღისით მონატრება და სევდა მაგიჟებს,
ღამე მენატრება სრული. ღამით ჩემთან
ხარ და ოცნებას ვეფერები, ოცნებას
გამოძახილს სულის. შენთან გატარებულ
ყველა წამს ვიხსენებ მიყვარხარ! შენ
გლოცულობს გული. და მაინც რაღაცა
დაცინვით ჩამჩურჩულებს – ცხოვრება
რთულიაო, რთული.
0 მაგარია!
გგონია ადვილია? - ქალს გულის სიმები
აუჟღერო, ყველა სატკივარი აარიდო,
გული სიხარულით აუძგერო, გგონია
ადვილია მოიპოვო, მოგენდოს და ჩუმად
გითხრას: - ერთადერთო? - ნდობა კი არ
უნდა მოიპარო, უნდა ადგე და...
გააღმერთო!
საღამო იყო ბინდდებოდა და თან ციოდა,,, იჯდა გოგონა ჩადრის ხესთან,ჩუმად ტიროდა,,, მის ლამაზ თვალებს სიყვარულის ცრემლი სდიოდა,,, განა იმიტომ კანკალებდა რომ მას სციოდა,,, არა უბრალოდ ღალატისთვის გული სტკიოდა...