ОНАнинг кундалигидан… «Жоним болам! Шундай пайт келадики, мен қарийман. Ўшанда сабрли бўл ва мени тушунишга ҳаракат қил. * * * Агар еётган овқатимни бехосдан тўкиб қўйсам, кийимларимни сенинг ёрдамингсиз эгнимга киёлмасам, «ёш боладан ҳам баттар» деб оғринма. Сен шундай қилсанг, юрагим оғриса ҳам маъюс жилмайиб эслайман: кичиклигингда сен ҳам шундай эдинг, буларни ўргатаётганимда қанча вақтим кетаётганини ҳатто хаёлимга ҳам келтирмаганман. Чунки… ахир сен учун вақт нима бўпти, жонимни ҳам аямайман. Худди ҳозиргидай. * * * Агар сен билан суҳбатлашиб ўтирганимизда, битта гапни минг марта такрорласам, эзмаликда айблама, мени эшит. Кичкиналигингда ухлашинг учун битта эртакни минг марталаб ўқиб б