Бир мамлакатда подшох
роппа-роса ўн йилдан кейин
тахтдан тушириларкан. Сўнг
қайиққа ўтқазиб уни
кимсасиз оролга ташлаб
келишаркан. Навбатдаги
подшох тахтга ўтиргач, у
маъюсланиб вазирига
дебдики: -Нахот менинг хам
қисмати шу бўлса? Нахот мен
хам кимсасиз оролнинг чўлу
биёбонида жазирама
азобларида яшашга хукм
этилсам? Шунда вазир
шундай маслахат берибди: -
Мухтарам шохим, сиз
кимсасиз оролда яшашни
истамасангиз, шохлик даврини
бехуда айш-
ишратлар билан совурмай,
умрингизни ва мол-
давлатингизни ўша оролни
обод қилишга сарф этинг.
Подшох мулохаза қилиб
кўрсаки, вазир хақ экан...
Мазкур ривоятни шархлашга
уриниб кўрамиз: подшох -
шахснинг ўзи. Яъни хар бир
одам ўзи