Մեծանալով հասկացա, որ ոչ-ոք չի գնում ժամանակից շուտ կամ ուշ. բոլորն էլ գնում են ժամանակին....
Վերջապես հասկացա, որ մեկի համար պետք չէ թողնել բոլորին, հետո նա կթողնի քեզ բոլորի համար....
Հասկացա, որ հիշելն ուղղակի ժամանակի կորուստ է, քանզի առաջ շարժվել է պետք. ոչ-ոք չի մնա, ոչինչ չի մնա....
Հասկացա, որ երկար արթուն մնալը մարդուն միայն դժբախտ է դարձնում. կլինեն ժամեր, որ հետո չենք ունենա....
Հասկացա, որ եթե ուզում ես մեկին գրկել, գրկի՛ր. կգա ժամանակ, որ երջանիկ կլինես՝ հիշելով, որ բավական էր միայն այդ, որպեսզի կարողանաս չատել նրան, ում հետ ուզում էիր խոսել, բայց չխոսեցիր....
Հասկացա, որ առավոտները, երբ աչքերդ բացում ես ժպտալով, երբեք չեն մոռացվի, ինչքան էլ ատես պատճառը ժպիտիդ....
Հասկացա