ԾԵՐՈՒԹՅՈՒՆ

Խաղաղ ապրում էի սիրով, ներդաշնակ,
Վառ հույսերով լի, իղձ ու նպատակ,
Կյանքիս աշունն է չորս կողմս պատել,
Ծերությունն է արդեն ինձ վրա հասել:
Թախծոտ ծերությունը թակեց իմ դուռը,
Ինձանից խլեց իմ ջահելությունը,
Անկոչ հյուրի պես հոգիս պղտորեց,
Երազանքներիս թելը սրտիցս պոկեց:
Մինչև հասկացա, թե ինչ է կյանքը,
Մշուշում մնաց վաղեմի երազանքը,
Զառամյալ կյանքն է ինձ դիմակայել,
Աչքերիս լույսն է խավարը պատել:
Չկա մի մարդ, գերադասի ծերությունը,
Ցավոք դա է մեծ իրականությունը,
Ողբալով հետ չի գա քո մանկությունը,
Սիրով ընդունիր նողկալի լուրը:
Խաղաղ ու երկար տարիներ ապրես,
Ապրած կյանքովդ լինես պարզերես,
Ծերության հետ շուտ պետք է մերվեք,
Ոզենք թե չուզենք պետք է հարմարվենք:
ԳՈՒՍԱՆ ԷԴԻԿ ԹԱՄԱՐՅԱՆ