მცივა. მერე რა რომ გარეთ ყველაფერი იწვის ... მე მაინც მცივა. როცა ვგრძნობ რომ ჩვენ ... რომ შეგვეძლო ... რომ აღარ შეგვიძლია... რომ გაქრა ... რომ არც ყოფილა ... რომ იქნებოდა... რომ დაიწყებოდა... რომ გაგრძელდებოდა ... მტკივა. მერე რა რომ ამ ტკივილის მიზეზი არ არსებობს. შენც საკმარისად მეჩვენები .. როცა შენს ღიმილს სხვა ისაკუთრებს, მე ისევ მტკივა .. და ისევ ... შეცდომა. დიდი შეცდომა.. უშენობის შეცდომა. მოდი წარსულს მოველაპარაკოთ, ან მომავალში ჩავაწყოთ საქმეები, იქნებ ამ ტკივილსაც ეშველოს ... თუმცა გვიანია. შენ. მხოლოდ შენ. შენ სიტყვები არ გჭირდება. შენ შენ ხარ. ჩემთვის უსასრულობა... მე. ეს მხოლოდ ობიექტია,რომელიც საოცარი ძალით არსებობს. ალბათ სჯობს ან საერთოდ მოკეტოს ან მიხვდეს რომ მხოლოდ ოცნებე