Китоб ўқиб ўтирганимда аёлим чақириб қолди, "қизалоғизни овқатини едиришга қарашворасизми?"
Мен бордим. Қизим Асмо қўрқиб турарди. Уни ёнгда бир коса тўла бўтқа турарди. Асмо ақилли, хушли, эндигина 8 га тўлган қиз. У бўтқани хуш кўрмас эди.
"Асмо, асал қизим, шу бўтқадан 3-4 қошиқ еб олгин. Отанг учун. Агар емасанг, ойинг мени урушади."
"Хўп. 3-4 қошиқмас, хаммасини еб қўяман. Фақат..." деди у кўзидаги ёшлари билан. "Ада, агарда хаммасини еб қўйсам, нимани сўрасам хам рози бўласизми?"
"Албатта, қизалоғим."
"Сўз берасизми?"
Мен қизимни қўлларини ушладим. "Ойимга хам айтинг, улар хам сўз берсинлар," деб туриб олди қизим. Онаси рози бўлди.
"Жоним қизим, фақат янги компьютер олишни сўрам