#2
Երբ մայրիկս տուն եկավ ասաց որ նորից եկել են Արմանն ու իր մայրը` Լուսինեն ։ Ես անչափ ուրախ էի բայց ցույց չտվեցի .... ես դրսում շատ խաղացի նրա հետ և ուրախ էի.. նա երբեմն ձեռքը գցում էր ուսիս ես ուշադրություն չէի դարձնում... ես անհոգ էի...
Բայց կյանքում լինում են նաև վատ օրեր... օրինակ երբ եկավ նրա գնալու ժամանակը ես մոռացել էի որ նա պիտի այդ օրը գնար.. ես գնացել էի տատիկիս տուն ...երբ տատիկս ասաց որ այսօր ամսի 15 -ն է ես ասացի Արմանը գնաց.. ու վազեցի մեր տուն... վազեցի բայց արդեն ուշ էր.. նա առավոտյան մեկնել էր... ես տրամադրություն չունեի... և չէի խաղում մինչև որ իմացա...
#Անկա
Շ.Հ. 20 լայք
Իրական պատմություն
#1
Բարև ձեզ ես Աննան եմ սովորում եմ 5 դասարանում սեպտեմբերին կփոխադրվեմ 6... ես շատ ուրախ և անհոգ ապրում էի մինչև... մինչև մի տղա եկավ մեր փողոց, մի քանի օր իր եղբոր տանը ապրելու...
Նա իմ հասակին էր անունը` Արման.... ես առաջին հայացքից ուղակի զզվելի նրանից... նա ասես աղջիկ լիներ..
Հա ի դեպ նրա եղբոր անունը Լևոն...
Չնայած նրան որ նրանից զզվում էի եկավ այդ չարաբաստիկ օրը...
Նա պիտի նորից վերադառնալ իր բնակության երկիր Ռուսաստան... ինձ համար մեկ էր կգնա թե կմնա բայց նա իրեն այնպես պահեց ասես... ասես.. ոնց որ 12-13 տարեկան տղա լիներ.. ես այս օրը նրան սիրահարվեցի... բայց ուշ էր նա այս գիշեր գնալու էր...
Երեկոյան ժամը 9:30 ես նայում էի պատուհանից և տեսա Արմանին..