ზოგჯერ დუმილი უფრო მეტია, ვიდრე სიტყვეთა კორიანტელი, ზოგჯერ სიცილი უფრო მძიმეა, ვიდრე ცრემლები თვალთგან ნადენი, ზოგჯერ დუმილში მეტი გრძნობაა, დიდი ნაღველი..სევდანარევი, ზოგჯერ დუმილი სიტყვას სჯობია, სიტყვას, რომელსაც გულით მოელი. ზოგჯერ დუმილსაც საიდუმლო აქვს, ვისთვის ადვილად ამოსაცნობი, ზოგჯერ დუმილსაც თავის ფასი აქვს, თუკი დუმილი გულით ახსენი
დ ე დ ა – ის, ვინც, მეშინია, რომ არ დამიბერდეს. მ ა მ ა – ის, ვინც ჩენზე დიდი იქნება ყოველთვის. გ ზ ა – ის, რაც მთელი ცხოვრება თითქოს ფეხქვეშ მაქვს, და მაინც ვეძებ. ს ი ყ ვ ა რ უ ლ ი – მატარებელი, რომელზეც მაგვიანდება და უნდა მივუსწრო. ყ ა ვ ა – დილის სინონიმია. ს ა მ ს ა ხ უ რ ი – ქვიშის საათი, რომლის ჩამოცლასაც ყოველდღე იწყებ. დ ე დ ა მ ი წ ა – ბურთი, რომლითაც ყველა ვთამაშობთ; ბურთი, რომელიც თამაშობს ჩვენით. ს ა რ კ ე – ვისაც ვუყურებ ყოველდილით და არასდროს ველაპარაკები. ს ა ხ ლ ი – ადგილი, სადაც როდესაც ვარ მინდა გაქცევა, როდესაც არ ვარ მინდა დავბრუნდე. ხ ა ლ ხ ი – ვინც ყოველთვის ერთად მოგროვილი წარმომიგიდგენია და სინამდვილეში ცალცალკე ცხოვრობენ. გ უ ლ ი – ის, რაც მაწუხებს ბავშვობიდან. პ ე
წავიდა,ბედის ბორბალი დაიძრა.დაუკითხავადწამზომი ჩაირთო.განგებამ ვარსკვლავსსული ჩაბერა,სანახაობადაიწო...პირველად მიწა და მხოლოდ ცა იყო,არც კანონი და არც დროარ იყო.მარადიულმა სიჩუმემ,პირველი ნოტი აიღო...არვიცი მი თუ ფა იყო,აწმყომ წარსული დაბადადა მოგონება დაიწყო.ფანდურმა სიმი აიბა,ადამიანმაციხე აიგო,ჭეშმარიტების ძებნაშისამყარო ორად გაიყო...ვინ არის მტყუანი და ვინ მართალი,დღემდე ვერავინ გაიგო...წავიდაბედის ბორბალი დაიძრა,დაუკითხავადწამზომი ჩაირთო...განგებამ ვარსკვლავსსული ჩაბერა,სანახაობადაიწყო...ნ.დ.