Տարիքի հետ սկսում ես հասկանալ սիրելու ու պարզապես կապված լինելու նուրբ տարբերությունը, սկսում ես զգալ մարդկային բնավորության կոպտությունն ու սովորում ես, որ ոչ բոլոր երազանքներն են իրագործելի, ոչ բոլորին կկարողանաս հասնել:
Տարիքի հետ սկսում ես զգուշանալ բառերից, խոսքերդ չափավորել, զերծ մնալ ծայրահեղ «երբեք»-ներից ու «հավերժ»-ներից (քանի անգամ ես դրանցով խաբվել), խուսափում ես շռայլել խոստումներդ, մտածմունքներդ ու գաղտնիքներդ թաղում ես հոգուտ խորքերում, որ արթնանան միայն գիշերները:
Տարիքի հետ մարում է տաքարյունությունդ, սկսում ես դառնալ անտարբեր, էլ ոչինչ առանձնապես չի հուզում միտքդ, չի ալեկոծում զգացմունքներդ,կորցնում ես ձգտումներդ դեպի կատարելությունը, պարզությունը (կյանքն արդեն դրանցով հա
Մարդը ձգտում է միշտ լինել , այն տարածության մեջ, որտեղ սեր ու բարություն կա,որովհետև նա Աստծո ստեղծագործությունն է, կազմված է լույսից ու սիրուց ։
Երբեմն մարդն ուզում է փաղչել այնտեղից,որտեղ տառապում է որտեղ ցավ կա..
Եղիր ՛ այնտեղ որտեղ քեզ սիրում են և սիրում ես դու.....