Выпускники 1981 года средней школы имени Сатбаева

поселка Жансугурова Аксуского района Алматинской области!!!
Дорогие однокласники, сверстники, окончившие школу в 1981 году и сделавшие шаг в новую жизнь. Мы покинули стены родной школы и отправились в путь взрослой жизни. Когда-то все мы стояли на пороге нашей школы, когда-то мы были юными и беспечными учениками, влюблёнными в свои мечты и мы прошли через многое — познавали мир, учились, дурачились, дружили, взрослели.Но сегодня мы возмужавшие и вполне состоявшиеся в жизни люди.
И вот с тех пор пролетело целых 40 лет. Пусть годы не будут преградой для встреч, независимо от того, как далеко разбросала нас жизнь.
Особое отношение к родной земле, ее культуре, обычаям и традициям - признак истинного патриотизма. Наш поселок – это место, где наши корни, где берет начало наша жизнь. А наша школа – это наша Алма - матер. Но сегодня многие деревья вокруг школы постарели и не имеют красивого облика. И как дань уважения родному краю, как дань уважения родной земле, мы могли бы сделать необычное и оригинальное. Это обновить деревья возле нашей школы, чтобы она и дальше процветала и привлекала.
Посадка деревьев - дело благородное, и мы можем внести свой вклад в процветание нашей земли. И пусть наши благие намерения будет примером для подражания подрастающему поколению.
Давайте внесем вклад в процветание нашей земли, не останемся в стороне!
[06.02, 16:22] Назгуль: Алматы облысы Ақсу ауданы, Жансүгіров кенті, Сатбаев атындағы орта мектептің 1981 жылгы тулектері!!!
Құрметті менің қатарластарым, бір жылда мектепті бітіріп, жаңа өмірге қадам жасаған замандастарым. Бақытты балалық шағымыздың куәсі болған білім ордамыздан ұшып, біріміз арманның жетегінде жүріп, біріміз қиялдың құзыретіне еріп туған елден алыстап кете бардық, енді біріміз сол жердің топырағын қия алмай, елде қала бердік те.
Содан бері міне, 40 жыл уақыт та зымырап өте шығыпты.
Осы орайда сіздермен өз ұсынысыммен бөлісіп, сіздердің пікірлеріңізді білсем деген ниетім бар еді.
Туған жерге, оның мәдениеті мен салт-дәстүріне айрықша ат салысу - шынайы патриотизмнің белгісі. Елім, жерім деп мақтану бір бөлек, кіндік қаның тамған өлкеге деген сүйіспеншілік бір бөлек екенін алға тарта отырып, туған жерге көрсетер құрметіміз, етер тағзымымыз ретінде өзіміз түлеп шыққан мектептің айналасын қоршап жатқан, бүгінде көп ағаштары қартайып қалған (көрікті келбетінен айырылған) саябақтың жасыл желектерін жаңаласақ деген ойдамын. Ағаш отырғызу - сауапты іс демей ме, олай болса біз де, туған жерге деген сүйіспеншілік, туған ел топырағына деген құрметпен жеріміздің көркеюіне ат салысайық, сауаптан да құр қалмайық. Біздің ісіміз елімізге деген құрметіміз, артымыздан еріп келе жатқан буынға көрсетер өнегеміз болсын. Бұл шараға басқа жылдары мектепті бітіріп, атаулы күнді күтіп жүрген түлектердің де ат салысуына болады.
Құрметпен, Қарлығаш Бүркітқызы