ҲИКОЯ
Қадим замонда туйғулар макон тутган орол бор эди. Улар Бахт, Қайғу, Билим, Севги ва бошқалар бўлиб, бир пайт орол чўкаѐтганлиги ҳақида хабар келди. Шу заҳоти ҳаммаси оролдан кетиш пайида қайиқларни ҳозирлашди. Бу оролда фақатгина Севги ѐлғиз қолиб, сўнги дамларини шу маконда ўтказишни истади. Аммо орол сувга ғарқ бўлаѐтганини кўргач, ѐрдам сўрашга мажбур бўлди. Бойлик улкан кемасида ўтиб кетаѐтганини кўриб, Севги унга шундай деди:
- Бойлик, мени ҳам ѐнингга оласанми?
- Йўқ, ололмайман. Кемамда жуда кўп олтин-кумушлар бор, сенга жой йўқ.
Севги жуда чиройли елканлар ичида турган Кибрдан ѐрдам сўради.
- Кибр, илтимос менга ѐрдам бер!
- Сенга ѐрдам бера олмайман. Чунки жиққа ҳўлсан, ел
Донишманддан, “Дўстлик неча хил?” — деб сўрадилар. Донишманд жавоб берди:
—Тўрт хил! Биринчиси овқатга ўхшайди — у сенга ҳар кун керак.
Иккинчиси дорига ўхшайди — зарур пайтда уларни излайсан.
Учинчиси касалликка ўхшайди — улар сени излайди.
Тўртинчиси эса ҳавога ўхшаш — улар кўринмайди, лекин ҳар доим ёнингда.