Մարդկանց մոտ մի օր ավարտվում են երազանքները .... ավարտվում են, ինչպես....մանկությունը.....
Ժամանակի ու տարիների մեջ փշրվում են նրանք, մնում են միայն հիշողություններ, որ դու ինչ-որ մի հեռավոր անցյալում երազանքներ ես ունեցել, գունավոր, լուսավոր ու....անհաս...որ միշտ սպասել ես հրաշքի....որն այդպես էլ չի կատարվել.....
Երազանքները դրանք երազանքներ են ...երազ արմատով, որը իրականության հետ երբեմն երբեք չեն հանդիպում.....
Իմ լռությունը արհամարհանք չէ,
Կամ ձեռքբերովի անտարբերություն,
Չկարողացա խոսքով նվաճել՝
Քար լռությամբ եմ գրավել փորձում...Թե դա էլ չօգնեց՝ հորինելու եմ
Նոր տեսակ ու ձև ռազմավարության,
Սիրո պարտություն չեմ ընդունում ես.
Ու չեմ էլ մեկնի դրոշ հաշտության...Ա՛յլ ձև կփնտրեմ քեզ ներքաշելու
Հաղթանակ բերող պատերազմի մեջ...
Հաղթանակները տարբեր են լինում,-
Քեզնից պարտվելով՝ հաղթել եմ ես քե՜զ...
Մենակությունդ ինձանից թաքուն ուրիշով լցրիր ու չհագեցար,
Իսկ ինձ անտարբեր, անսեր կոչելով օտարի նման սառը վանեցիր,
Դու չփոխվեցիր ոչ էլ փորձեցիր, միայն ձևացար իբր ուրիշ ես,
Բոլորն էլ կյանքում գոնե մեկ անգամ ուրիշ են դառնում …
Ես էլ փորձեցի ու չեմ ափսոսում…