Բարձունքը մերն է,տղերքը՝չկան,
Տղերքն ավելի բարձրում մնացին.
Դիպան Աստղերին,աստղերը հանգան
Ու Մռմուռ քսվեց մեր ցամաք հացին։
Շահեցի՞ր երկիր,թե՞ կորցրեցիր֊
Բարձունքը մերն է,տղերքը...չկան։
Ձեր կյանքի հաշվին ո՞նց եմ ապրելու
Մորթապաշտ օրս գինով զրահած,
Ու մթնած հոգուս փչակները խուլ
Ո՞նց բացեմ խինդ ու նվագի առաջ։
Անուններ չտամ֊սուրբ են բոլորն էլ,
Իմ պղծությունն եմ առավել զգում,
Պստիկ հոգսերի մեջ եմ մոլորել
Իմ փուչ անցյալն ու գալիքն անխոստում։
Ինչ֊որ կրակ կար համով,ինքնաբորբ,
Աստվածաարև ավանդին հլու,
Ես էդ կրակի հաճությանը խորթ
Ձեր կյանքի հաշվին ո՞նց եմ ապրելու։
Գիտես ինչու եմ հիմա ես լռում, որ
դու լավ տեսնես քո թերությունը,
հիմա լռում եմ, որ դու լավ տեսնես
բարձր թվացող քո էությունը ու
համեմատես իմ վեհության հետ...
Գուցե կգտնես տարբերությունը...