.მინდა მეტის კეთება და ვაკეთებ ნაკლებს. კრიტიკოსი ვარ უმეტეს საკითხში, ვცდილობ, ვიპოვო სრულყოფილება, უცებ, ვხვდები , რომ მას მივაგენი ძიების პროცესში და როცა ყველაფერს ვასრულებ, ნათელია, არაფერი მიპოვნია. ყოველთვის მინდოდა მარტოს მეცხოვრა და დამოუკიდებელი ვყოფილიყავი, მაგრამ როცა მარტო მტოვებენ, ვოცნებობ, რომ ყველანი ჩემს გვერდით დაბრუნდნენ. ვცდილობ წერტილშიც ვიპოვო რაღაც საოცარი და ვხვდები , თუ რა სისულელს ჩავდივარ. ვიბრძვი იმისთვის, რომ შევიცნო მეტი და რაც უფრო მეტი ვიცი, შეგრძნება მიჩნდება არაფრის ცოდნისა. მსურს ვიპოვო ჩემთვის ერთი, ისიც – იდენტური, მაგრამ როცა ვუფიქრდები , რა მოსაბეზრებელია შენნაირის დანახვა, ამის შემდეგ გადავწყვიტე ყველასგან განსხვავებულის ძიება და ისე აღმოვაჩინე, მგონი
კაცი დაიბადა, თურმე ქართველია,მას სმა ეყვარება, რადგან ქართველია,დიდი ბოღმა აქვსო, ის ხომ ქართველია,
მათ ხო სიმართლის თქმა არა მართებიათ...
ასე იძახოდნენ , ჩვენზე ოდიდგანვე
ერი ძლიერი და ერი მოდგმით სავსე,
ასე სიყვარული, მოგვზდევს ოდიდგანვე
ჩვენი ქვეყნისათვის, ტყვიის მოწილადე.
თუცმა რატომ გიკვირთ, ჩვენი ორერა ჰე
ჭირში ერთმანეთის , ბედის მომტირალე
ლხინში მთელი გულით, ბედის მომღიმარე
და თან ხმამაღალი, ბანის მოტრფიალე
aucileblad waikitxeeet!!! გალაქტიონს პასუხი ერთ ერთი პატიმრისგან რომელმაც დაწერა ეს ლექსი და ნაკლებად ცნობილია და ძალიან კარგი ლექსი .ეს არის მესაფლავეზე პასუხიგენიოსო, შენ ამბობ რომ ქვეყანაზე ვინც კი კვდებაიმ წუთშივე მისი ჩრდილი ყველა ჩვენგანს ავიწყდება!მე მაოცებს რად იგონებ ყველა ტრფობის მლანძღავ ზღაპარს,რომ მუდმივი ტრფობის გლოვა აღარავის არ უნახავს,რომ ივიწყებს ყველა ხსოვნას,ვისაც სატრფო მოუკვდება,რომ სუყველას გლოვის შემდეგ სხვა ტრფიალი მოუნდებარომ თითქოსდა აღარავის აღარ ჰქონდეს წრფელი სული,რომ ერთ სატრფოს სამუდამოდ შემოავლოს სიყვარული!რაღად გინდა ეგ ცინიზმი რომ მღერიხარ დიდო გონოან ვის გინდა ცოდვიანი სტრიქონები გააგონო?!მილიონში რომ ერთია ვიცი ჩემი ლექსის ქება,მაგრამ სწორედ იმ ერთშია ტრფ
ქალიაო... და ბრიყვია, თქვენ ასე ფიქრობთ კაცები, ქალიაო... და თუ წავა, სხვაზე გადაგაქვთ დარდები, ქალიაო... და ვინ იცის, რამდენჯერა აქვს ნაგემი, წახვალთ სხვა ვინმეს მოძებნით, თუ დაგიწუნეს ვარდები. ქალიაო...და რა მოხდა, ერთხელ თუ კოცნით გავძღები, მერე მკერდს მაგრად მოგიჩქმეტ, ღაწვზე თოვლივით დავდნები, ღამეს, სიზმრებად გადგიქცევ, აი... ცოლობას ვერ დაგპირდები... თუ წახვალ თვალებს მოვიფშვნეტ და მერე მეც ავტირდები. მერე ქილიკით დაიწყებ, არ მომეწონა წავედი ქალიაო... და რა მოხდა, მხოლოდ ეგა გაქვთ სათქმელი, ახლა სხვა ვინმეს მოძებნით, რომ გაიქარვოთ დარდები ღამეს პირობით დაიწყებთ, დილით კი სადღაც გაქრებით. ქალი ვარდივით ნაზია, მე მებრალება კაცები, ეკალი ერთხელ თუ გაგკრავთ სამუდამოდ ბრმად დარჩებით, მერე