Вербніца – у шчасце людзям верыцца…
Заўтра будзе Вербніца,
І вясна зноў вернецца,
І — Вялікдзень багаты,
І — вярба каля хаты.
Заўтра будзе Вербніца,
Хлопец не ажэніцца,
Пакуль пост не скончыцца —
Пачакай, хоць хочацца.
Заўтра будзе Вербніца,
Ў шчасце людзям верыцца…
Дык хай б’е нас вярба,
Б’е, каб знікла журба.
Апошняя нядзеля перад Вялікаднем называецца Вербніцай (Вербіч, Вярба, Вербная нядзеля, Пальмавая нядзеля). Спытаў у сваёй 83-гадовай маці, як некалі на вёсцы святкавалі Вербніцу. “На Вербніцу, — пачала ўспамінаць маці, — зрэзвалі галінкі вярбы і складвалі ў адзін пучок. Пучок абвязвалі рознакаляровымі шарсцянымі ніткамі. Атрымліваўся такі маленькі прыгожы венічак з вярбы.
Верш "Дотык"
Вясна. Чаромха. Весніцы.
Зямля з-пад ног сплыла:
Далонь маёй равесніцы
Мне сэрца апякла.
Чаромха зноў нявесціцца.
Нявесцяцца сады.
Свякроўка ўжо равесніца,
I я – немалады.
Не спіць мая бяссонніца,
I думкі з ёй не спяць…
I дотык той мне помніцца,
I весніцы рыпяць.