Մենք հոգնում ենք չհասկացվելուց։ Մեզ հեգնում են չհասկացողները։ ...Մի օր ամբողջ աշխարհը կլռի, իսկ ես շարունակ կսպասեմ քո խոսելուն։
Մենք երևի սովոր ենք սպասել։ Ուղղակի ոչ բոլորիս սպասումներն են արդարանում ու ժպիտ պարգևում...գեթ մեկ վայրկյան։
Մենք երևի սովոր ենք չժպտալ։ Անգամ եթե պատճառն էլ հայտնվի, մենք դժվարությամբ կշարժենք դեմքի մկաններն ու շատ անսովոր կժպտանք։ Մի օր մենք կմոռանանք ի սրտե ժպտալ։
Մենք սպասում ենք։ Ամեն րոպեն հաղթահարելու միակ արդարացումը մեր սպասումն է։
Ամեն մեկն էլ ինչ֊որ բանի սպասում է։ Բայց սպասողների նմանությունը գիտե՞ս՝որն է...երջանկությունը։ Երջանիկ լինելու ձգտումը։ Ինչ֊որ պահից սկսած անհոգ ժպտալու ցանկությունն է ստիպում սպասել...էլի մի օր, մի շաբաթ, մի տարի...ու դու կ