Предыдущая публикация
Մենք հոգնում ենք չհասկացվելուց։ Մեզ հեգնում են չհասկացողները։ ...
Մի օր ամբողջ աշխարհը կլռի, իսկ ես շարունակ կսպասեմ քո խոսելուն։
Մենք երևի սովոր ենք սպասել։ Ուղղակի ոչ բոլորիս սպասումներն են արդարանում ու ժպիտ պարգևում...գեթ մեկ վայրկյան։
Մենք երևի սովոր ենք չժպտալ։ Անգամ եթե պատճառն էլ հայտնվի, մենք դժվարությամբ կշարժենք դեմքի մկաններն ու շատ անսովոր կժպտանք։ Մի օր մենք կմոռանանք ի սրտե ժպտալ։
Մենք սպասում ենք։ Ամեն րոպեն հաղթահարելու միակ արդարացումը մեր սպասումն է։
Ամեն մեկն էլ ինչ֊որ բանի սպասում է։ Բայց սպասողների նմանությունը գիտե՞ս՝որն է...երջանկությունը։ Երջանիկ լինելու ձգտումը։ Ինչ֊որ պահից սկսած անհոգ ժպտալու ցանկությունն է ստիպում սպասել...էլի մի օր, մի շաբաթ, մի տարի...ու դու կգրկես նրան, ում ողջ աշխարհի հետ չես փոխի։
Ինչ֊որ մեկի աչքերի խորքը նայելու ձգտումն է, որ ստիպում է սպասել նրա աչքերը տեսնելուն։
...Մենք երևի ռեֆլեքսորեն արդեն սպասում ենք։ Ենթագիտակցաբար սպասում ենք։ Քնած թե արթուն...մենք լավ երազի ենք սպասում։ Մենք էլի՛ ենք սպասում։
Մենք որոնումների շղթայում ենք։ Բայց ոչինչ չեմ որոնում ես։ Ես չեմ փնտրում ոչ ոքի։ Որովհետև ամենասիրունը, որ պիտի լինի...կյանքն է փնտրում ու գտնում մեզ համար։ Հետո կյանքն է մեր քայլերը դասավորում այնպես, որ ինչ֊որ տեղ խաչվեն մեր ուղիները։
Արի դադարենք իրար փնտրել ու կգտնենք հանկարծակի...բայց ո՛չ պատահական։
Մենք երևի սովորել ենք սպասել։ Բայց ճիշտ սպասելու գաղտնիքը երջանկության հասնելու ոչ մի գաղտնուղում չկա... Հա՛, մենք մեր ժպիտին ենք սպասում, որ փոխանցենք...որ վարակենք բոլորին...
Հա, մենք համաձայն ենք կիսվել երջանկության մե՛ր բանաձևով, միայն թե ստանա՜նք այն... Եթե ուզում ես օգնել ինձ...հասկացի՛ր տխրությունս, թույլ տուր ի սրտե լաց լինել ու ի սրտե ժպտալ, երբ քո ժպիտը հետս լինի... 💭💔
_____________
Следующая публикация
Нет комментариев