«Քո աչքերը»
Քո աչքերը…
Իմ սեր, լա՞վ ես: Ուզում եմ, որ լավ լինես:ՈՒզում եմ ,որ միշտ երջանիկ լինես:Ուզում եմ, որ ամեն անգամ, երբ գիշերային հրեշտակները թափանցեն հոգուդ ամենանվիրական գաղտնարանները, երբ աղջամուղջն իր մութ թևերը տարածի քո ուսերին, ու նրանց ծանրությունից փակվեն քո լուսակնացայտ աչքերը, ծիրանագույն ադամալույսի նախանշանակը կրկին ստիպի նրանց բացվել ու լուսարձակել:
Քո աչքերը՜…Ես կարոտում եմ նրանց, նույնիսկ երբ իմ կողքին են, իմ առջև: Աշխարհում եղած ամենախորը օվկիանոսը, ամենաանհանգիստ հորձանուտը, որ երբևէ տեսել եմ…
Քո աչքերը, նրանց անհատակ խորությունը, որտեղ սուզվում և նույնիսկ խորտակվում են երջանկության մարգարիտներ որոնողները, և ես էլ բացառություն չեմ:
Քո աչքերը…Մերկության պես պարզ, մանկ
Գնու՞մ ես, հոգե՞լ ես... Միշտ էլ ասել
եմ՝ ճամփադ բաց է: Քեզնից երբեք էլ սեր չեմ աղերսել: Այդպես մի նայիր, հա՜ ,
ես հպարտ եմ: ՈՒզում ես կոտրե՞լ. արդեն կոտրել ես: ՈՒր էլ գնաս սիրտս քեզ
հետ ես տանելու: Զարմանու՞մ ես, որ չեմ արտասվում. ինձ ուժեղ հիշիր ու
կանգուն հիշիր: ՈՒ լավ իմացիր՝ ինձ չես գտնելու և ոչ մեկի մեջ: Ես անթերի
չեմ, բայց այն եմ, ինչ կա քո ներսում, իսկ դա անփոխարինելի է: Հիմա ինչու՞
ասեմ, որ չգնաս, որ կկարոտեմ, կտխրեմ: Ինձ խղճալ պետք չի. սեր տուր
ուրիշին, բայց իմ սերը ոչ մեկին տալ չես կարող: ՈՒրիշին գրկիր, դեմքը
շոյիր, մազերը, սիրո նամակներ գրիր, բայց գիշերվա խավարում անունս չտաս. ես արգելում եմ...
Ո՞վ
էի ես. Կապույ՜տ
երազներով, ճերմակ մտքերով ու կանքի մասին իդեալական կարծիք ունեցող մեկն
էի: Իսկ ո՞վ եմ հիմա. Սառցե սրտով, փշրված մտքերով կյանքից հոգնած մի
աղջնակ: Ու այո՛, աղջնակ, որովհետև՝ այդքան էլ մեծ չեմ այս ամենի համար:
Թվում է կործանվել
եմ, ու այդպես էլ կա: Հիմա չունեմ ինչ որ մեկին, կամ ինչ որ բան՝ կյանքը
շարունակելու
համար: Հիմա ես ուղղակի եմ: Ինձ կործանեցին մարդիկ, ում համար ես ոչինչ էի:
Ինձ կործանեցին
հարազատները, որովհետև ես խանգարում էի: Ինձ կործանեցին ընկերները,
որովհետև ես անսահման սիրում էի նրանց: Ինձ կործանեց
կյանքը, որովհետև ՝ ինչ որ
տեղ սխալ եմ եղել: Ու այս ամենից հետո ես լիովին կործանված եմ: Ու հիմա էլ պետք չի ոչինչ, որովհետև ես արդեն ուղղակի
եմ ապրում