Քո հեռանալով ճիշտ է կավիրվեմ,բայց չեմ մահանա...
Քո հեռանալով շատ բան կփոխվի , բայց չի ավարտվի իմ կյանքը հաստատ...
Դու կապրես ուրախ քո նոր սիրո հետ ... կլինես երջանիկ,
Ես էլ կփորձեմ ապրել հուշերով եվ չմահանալ միայն այն մտքից,
Որ երջանիկ ես հիմա դու ապրում,որ դու վերջապես գտել ես նրան,
Ում որոնել ես դու քո ողջ կյանքում....
Կփորձեմ ապրել քեզնով...առանց քեզ....
Եվ երբեք քեզ չեմ մեղադրի հոգուս ավերակների...
Մեր կիսատ սիրո...մեր չկայացած երջանիկ կյանքի
Օդում դեռ կախված քո խոստումների
Կիսատ եվ արդեն անիմաստ դարձած իմ կյանքի համար...
Կմեղադրեմ ես ինձ (լավ չջրեցի ծիլերը սիրո,
Նրանք չորացան արևի կիզիչ ճառագայթներից)...
Կդատապարտվեմ ցմահ գերության...
Կլինեմ քո գերին ....բայց քեզնից հեռու....
Կապրեմ ես
Ես քեզ սպասում եմ… գիտեմ չես գալու՝ էլ չես կարող գալ, բայց ինչու՞ է ինձ թվում, թե դու գալու ես:
Ես սպասում եմ քեզ. Ոչ մի բան քեզնից չեմ ակնկալում. ես գեթ մեկ անգամ, մեկ անգամ միայն կողքիս քեզ զգալ, քեզ հետ սուրճ խմել և ընդամենը մի քանի բառ քեզ հետ խոսել եմ ուզում:
Ինձ թվում է, թե դու մի օր հանկարծ, թողած ամեն ինչ, թողած ամենքին, վեր ես կենալու ու ինձ մոտ գալու:
Я переболела в семь утра,
Вдруг проснувшись с мыслью не о прошлом,
И не вспомнив про твои глаза,
И поняв, что без тебя жить можно.
Я вдруг поняла, что впереди
Ждет меня гораздо больше счастья,
Чем топтаться у твоей двери
И мечтать попасть в твои объятья.
Нужно забывать тех, кто не смог
Сохранить в душе твоей сиянье,
Кто не оценил и не сберег,
Отказав в любви и пониманьи.
Я дождусь того, кому нужна,
Кто наполнит душу ярким светом.
Я переболела в семь утра.
И не важно больше, с кем и где ты.
Ты единственный человек, по которому я всегда буду скучать.. Больше всех.. Не важно, сколько времени прошло, какое расстояние разлучает нас и какие люди находятся рядом.. Я буду скучать по тебе в любом случае..
Даже если мы никогда не встретимся....