Bir gece vakti karşılaştı Melekle. Oku’mayı, esma’yı, Yaradan’ı ve varlığı öğrendi.
Gece buluşmaları devam etti. Beraberindekilerle alınları hep secdeye erdi.
Uykularını bölüp yüzünü göğe çevirdi. Ertesi gün bir şey yiyip içmemeye niyetlendi.
Ve yine bir gece yürüyüşüyle mescidler şenlendi. Uzaklar yakın oldu, göğe yükseldi. Gözün gördüğünü gönlü yalanlamadı. Ne şaştı ne aştı. Hakikate ram ayetlere teslim oldu.
And olsun, O, Rabbinin en büyük ayetlerinden bir kısmını gördü.
*
O’nun gördüğünü tartışacak mıyız? Elbette hayır. Buradakiler sadece anlama çabası.
O sapmaz ve batıla uymaz. O hevasından da konuşmaz. Öyleyse mümine yakışan Ebû Bekir düsturunca “O söylemişse doğrudur.” dem